Zwój z wizerunkiem króla Przemysła II, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. PRZEMYSŁ II (1257 - 1296)  Po bezpotomnej śmierci Bolesława Pobożnego w 1279 r. Przemysł stał się panem całej Wielkopolski. W 1282 r. zmusił księcia pomorskiego do złożenia hołdu lennego. Henryk IV Probus zapisał mu w testamencie Małopolskę. W 1295 r. papież wyraził zgodę na koronację Przemysła, na króla Polski. W 1296 r. Przemysł wyruszył na objazd Pomorza gdzie nasłani przez margrabiów brandenburskich ludzie, przy niewyjaśnionym udziale Czechów, dokonali na niego zamachu, w wyniku którego zmarł.

Zwój z wizerunkiem księcia Mieszka Starego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. MIESZKO STARY (1122 – 1202) Książę dzielnicowy, trzeci syn Bolesława Krzywoustego, brat Władysława Wygnańca i Bolesława Kędzierzawego. Od 1138 r. książę wielkopolski, w latach 1173-1177 i 1198-1202 książę krakowski i tytularny zwierzchni książę Polski. Polityka jaką prowadził Mieszko III, nieakceptowana przez możnych, była powodem zawiązania przez nich wielu spisków. Dzięki licznemu potomstwu Mieszko mógł prowadzić zakrojoną na szeroką skalę politykę dynastyczną, skupiając w rękach najbliższych członków swego rodu znaczną część ziem polskich.

Zwój z wizerunkiem księcia Polan Leszka, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.  LESZEK Drugi książę Polan z dynastii Piastów, o którym wspomina Gall Anonim. Syn Siemowita i ojciec Siemomysła, znany też pod imionami Lestek i Lestko, pochodzącymi najpewniej od słowiańskiego słowa „lest”, oznaczającego chytrość, przebiegłość. Według Galla czynami rycerskimi dorównał ojcu w zacności i odwadze. Pośrednie dowody na jego istnienie dostarczają archiwa belgijskie, niemieckie i bizantyjskie. 

Zwój z wizerunkiem księcia Leszka Czarnego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. LESZEK CZARNY (1241–1288) Po buncie przeciw własnemu ojcu Leszek został udzielnym księciem dzielnicy sieradzkiej i związał się sojuszem z Bolesławem Wstydliwym. W 1279 r. Bolesław zmarł bezpotomnie i zgodnie z jego wolą Leszek zasiadł na tronie krakowskim. W polityce zagranicznej Leszek pozostawał wierny prowęgierskiemu i antyczeskiemu kierunkowi Wstydliwego. Podczas swoich rządów zakładał miasta na prawie niemieckim i wspomagał rozwój wsi kolonizacyjnych.

Zwój z wizerunkiem króla Kazimierza Wielkiego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.  KAZIMIERZ WIELKI (1310 – 1370) Ostatni z dynastii Piastów, król Polski od 1333 r. Z racji wybudowania dziesiątek nowych miast, oraz rozbudowy lub budowy kilkuset nowych zamków i twierdz zwany „tym, co zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną”. Utalentowany władca zasłynął także z małej ilości toczonych wojen i skutecznej polityki zagranicznej. Jego panowanie utrwaliło proces zjednoczeniowy ziem polskich i wyprowadziło Polskę z izolacji politycznej w Europie, po blisko dwu wiekach rozbicia dzielnicowego.

Zwój z wizerunkiem księcia Kazimierza Sprawiedliwego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. KAZIMIERZ SPRAWIEDLIWY (1138-1194) Najmłodszy syn Bolesława Krzywoustego, przyszedł na świat najprawdopodobniej tuż przed śmiercią ojca, lub już jako pogrobowiec. Od 1166 r. książę na Wiślicy, od 1177 r. książę krakowski i tytularny zwierzchni książę Polski, od 1186 r. książę kujawski i mazowiecki. W 1180 r. na tzw. II zjeździe w Łęczycy pragnąc pozyskać duchowieństwo, nadał mu liczne przywileje, przez co umocnił swoje rządy, ale utrwalił też rozbicie dzielnicowe. Prowadził aktywną i na ogół skuteczną politykę zagraniczną, a także przejawiał zainteresowania kulturalne.