-
O naśladowaniu Chrystusa (łac. De imitatione Christi) – popularna książka-poradnik życia chrześcijańskiego powstała przed rokiem 1427. Autorstwo dzieła przypisywane jest Tomaszowi à Kempis, choć nie jest to ostatecznie ustalone. Książka ta jest praktycznym przewodnikiem dedykowanym Chrześcijanom, którzy pragnąc zbawienia, kroczą po śladach Chrystusa. O naśladowaniu Chrystusa jest również najpopularniejszym w historii literatury dziełem ascetycznym o charakterze uniwersalnym, wykraczającym poza ramy religii chrześcijańskiej. Utwór składa się z niezależnych ksiąg i rozdziałów zawierających wskazania i mądrości dotyczące różnych aspektów ludzkich poszukiwań godnego życia. Oferujemy Państwu oryginalną serię publikacji zawierającą wybrane fragmenty tej słynnej książki. Forma i charter utworu pozwalają na wyrywkowe czytanie poszczególnych rozdziałów bez konieczności bezpośredniego nawiązywania do innych jego części. Proponujemy więc wybrane, oddzielne fragmenty książki, według Państwa upodobań i potrzeb. Przedstawione na naszej stronie tematy i zwoje to tylko poglądowa wizualizacja serii. Na Państwa zamówienie wykonamy dowolny fragment książki pod warunkiem, że jego wielkość nie będzie przekraczała znormalizowanej strony, czyli około 1800 znaków ze spacjami i znakami specjalnymi. W wyborze interesującego Państwa fragmentu tekstu sugerujemy skorzystać z opracowania na stronie : https://www.zwola-old.karmelicibosi.pl/p/z/formacja/o_nasladowaniu_chrystusa.pdf
-
O naśladowaniu Chrystusa (łac. De imitatione Christi) – popularna książka-poradnik życia chrześcijańskiego powstała przed rokiem 1427. Autorstwo dzieła przypisywane jest Tomaszowi à Kempis, choć nie jest to ostatecznie ustalone. Książka ta jest praktycznym przewodnikiem dedykowanym Chrześcijanom, którzy pragnąc zbawienia, kroczą po śladach Chrystusa. O naśladowaniu Chrystusa jest również najpopularniejszym w historii literatury dziełem ascetycznym o charakterze uniwersalnym, wykraczającym poza ramy religii chrześcijańskiej. Utwór składa się z niezależnych ksiąg i rozdziałów zawierających wskazania i mądrości dotyczące różnych aspektów ludzkich poszukiwań godnego życia. Oferujemy Państwu oryginalną serię publikacji zawierającą wybrane fragmenty tej słynnej książki. Forma i charter utworu pozwalają na wyrywkowe czytanie poszczególnych rozdziałów bez konieczności bezpośredniego nawiązywania do innych jego części. Proponujemy więc wybrane, oddzielne fragmenty książki, według Państwa upodobań i potrzeb. Przedstawione na naszej stronie tematy i zwoje to tylko poglądowa wizualizacja serii. Na Państwa zamówienie wykonamy dowolny fragment książki pod warunkiem, że jego wielkość nie będzie przekraczała znormalizowanej strony, czyli około 1800 znaków ze spacjami i znakami specjalnymi. W wyborze interesującego Państwa fragmentu tekstu sugerujemy skorzystać z opracowania na stronie : https://www.zwola-old.karmelicibosi.pl/p/z/formacja/o_nasladowaniu_chrystusa.pdf
-
O naśladowaniu Chrystusa (łac. De imitatione Christi) – popularna książka-poradnik życia chrześcijańskiego powstała przed rokiem 1427. Autorstwo dzieła przypisywane jest Tomaszowi à Kempis, choć nie jest to ostatecznie ustalone. Książka ta jest praktycznym przewodnikiem dedykowanym Chrześcijanom, którzy pragnąc zbawienia, kroczą po śladach Chrystusa. O naśladowaniu Chrystusa jest również najpopularniejszym w historii literatury dziełem ascetycznym o charakterze uniwersalnym, wykraczającym poza ramy religii chrześcijańskiej. Utwór składa się z niezależnych ksiąg i rozdziałów zawierających wskazania i mądrości dotyczące różnych aspektów ludzkich poszukiwań godnego życia. Oferujemy Państwu oryginalną serię publikacji zawierającą wybrane fragmenty tej słynnej książki. Forma i charter utworu pozwalają na wyrywkowe czytanie poszczególnych rozdziałów bez konieczności bezpośredniego nawiązywania do innych jego części. Proponujemy więc wybrane, oddzielne fragmenty książki, według Państwa upodobań i potrzeb. Przedstawione na naszej stronie tematy i zwoje to tylko poglądowa wizualizacja serii. Na Państwa zamówienie wykonamy dowolny fragment książki pod warunkiem, że jego wielkość nie będzie przekraczała znormalizowanej strony, czyli około 1800 znaków ze spacjami i znakami specjalnymi. W wyborze interesującego Państwa fragmentu tekstu sugerujemy skorzystać z opracowania na stronie : https://www.zwola-old.karmelicibosi.pl/p/z/formacja/o_nasladowaniu_chrystusa.pdf
-
Reprint unikatowej XVII wiecznej ryciny obrazującej społeczne znaczenie kredytu w działalności gospodarczej. Drzeworyt zatytułowany "Lament różnego stanu ludzi nad umarłym kredytem" przedstawia różnorodność społeczeństwa Rzeczypospolitej. Od lewej: Żyd, cyrulik, malarz, rzeźnik, muzyk, krawiec, barmanka (szynkarka), farmaceuta (aptekarz), szewc, złotnik, kupiec, Ormianin i handlarz (przekupka). Satyryczną grafikę dopełnia rymowany komentarz, którego końcowy fragment przedstawiamy poniżej. Że na ten rok nikędy kredytu nie mają Przestrzegam was nie chodźcie nigdzie bez pieniędzy Bo dla tego kredytu niejeden jest w nędzy O nieszczęsny kredycie/ coś nam to wyrządził/ Lepiej żebyś we zdrowiu upiwszy się błądził. Po karczmach po ulicach i choćbyś też zachorzał Oszukałeś nas bardzo / żebyś w piekle gorzał.
-
Dezyderata to poemat prozą napisany przez amerykańskiego poetę Maxa Ehrmanna w 1927 roku. Utwór zwany też hymnem ludzi zagubionych w dzisiejszym świecie stał się kultowym tekstem amerykańskich hippisów. Jan Paweł II nazwał go "niezwykłym przesłaniem zrodzonym z ducha ekumenizmu i tolerancji". Tekst "Dezyderaty" wisi często na ścianach przychodni psychologicznych w Stanach Zjednoczonych, pomaga też anonimowym alhoholikom odzyskać równowagę i moc ducha. Autor tekstu nie doczekał się jego publikacji za życia. W roku 1950 pastor kościoła w Baltimore opublikował "Dezyderatę" w zbiorze pobożnych pieśni. Na książce znalazła się data założenia kościoła św. Pawła w Baltimor: 1692 rok; stąd się wzięła - w wyniku nieporozumienia - legenda, że tekst pochodzi z XVII wieku. Światową sławę utwór Ehrmanna zdobył w roku 1970, kiedy brytyjska grupa rockowa Every Which Way użyła go jako tekstu do wielkiego przeboju muzycznego. W Polsce "Dezyderatę" spopularyzowała krakowska "Piwnica pod Baranami”.
-
Bogurodzica – średniowieczna polska pieśń religijna i najstarszy zachowany wraz z melodią polski tekst poetycki. Nie jest znana data powstania utworu, przyjmuje się, że nastąpiło to w XIII lub XIV wieku, chociaż pierwszy zapis tekstu pochodzi dopiero z początku XV wieku (rok 1407). W 1506 roku tekst pieśni został dołączony do Statutów Jana Łaskiego z błędną informacją, że jej autorem jest św. Wojciech.
-
Pamiątkowa kopia pierwszej strony aktu podpisanego podczas uroczystości połączenia Górnego Śląska z Polską, która odbyła się 16 VII w katowickim parku im. T. Kościuszki z udziałem delegacji władz państwowych i miejscowego społeczeństwa. 20 X 1921, po plebiscycie i trzech kolejnych powstaniach, wielkie mocarstwa podjęły decyzję o podziale Górnego Śląska na część polską i niemiecką. Akt podpisało ponad 100 osób. Widnieją pod nim m.in. podpisy następujących osób: Wojciech Trąmpczyński – marszałek Sejmu Ustawodawczego, generał Stanisław Szeptycki – dowódca wojsk polskich wkraczających na Górny Śląsk, generał Kazimierz Horoszkiewicz – dowódca 23. Dywizji Piechoty, dr Jerzy Buzek – radca Prezydium Rady Ministrów, Stanisław Gall – biskup polowy wojska polskiego, Józef Rymer – wojewoda śląski, Zygmunt Żurawski – wicewojewoda śląski, Konstanty Wolny – adwokat, przyszły marszałek Sejmu Śląskiego.
-
Hymn o miłości − fragment biblijnego 1 Listu do Koryntian apostoła Pawła z Tarsu (1 Kor 13,1−13). Jest to pieśń pochwalna, jak również próba wytłumaczenia, czym jest miłość, poprzez wyliczenie jej cech. Według apostoła Pawła dar miłości nadaje sens i wartość wszystkim innym charyzmatom. Apostoł Paweł zwraca uwagę, że Miłość to pragnienie dobra i szczęścia. To bezinteresowny dar z siebie, siła przezwyciężająca egoizm („nie szuka swego”. Podkreśla również znaczenie samej wiary poprzez bezkrytyczne zaufanie („wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję”. Hymn o miłości zwykło się nazywać „Pieśnią nad pieśniami Nowego Testamentu”. Z kolei w pierwszej encyklice napisanej przez papieża Benedykta XVI, Deus caritas est (z łac. Bóg jest miłością, 2005), określony on został jako „Magna Charta całej posługi katolickiej”. Tekst Hymnu o miłości, jako czytanie biblijne podczas mszy, często towarzyszy obrządkowi zawarcia małżeństwa w kościołach chrześcijańskich.
-
Hymn o miłości − fragment biblijnego 1 Listu do Koryntian apostoła Pawła z Tarsu (1 Kor 13,1−13). Jest to pieśń pochwalna, jak również próba wytłumaczenia, czym jest miłość, poprzez wyliczenie jej cech. Według apostoła Pawła dar miłości nadaje sens i wartość wszystkim innym charyzmatom. Apostoł Paweł zwraca uwagę, że Miłość to pragnienie dobra i szczęścia. To bezinteresowny dar z siebie, siła przezwyciężająca egoizm („nie szuka swego”. Podkreśla również znaczenie samej wiary poprzez bezkrytyczne zaufanie („wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję”. Hymn o miłości zwykło się nazywać „Pieśnią nad pieśniami Nowego Testamentu”. Z kolei w pierwszej encyklice napisanej przez papieża Benedykta XVI, Deus caritas est (z łac. Bóg jest miłością, 2005), określony on został jako „Magna Charta całej posługi katolickiej”. Tekst Hymnu o miłości, jako czytanie biblijne podczas mszy, często towarzyszy obrządkowi zawarcia małżeństwa w kościołach chrześcijańskich.
-
„Dekalog Polaka” napisany w 1940 r. przez znaną pisarkę Zofię Kossak-Szczucką to jeden z najważniejszych w czasie okupacji dokumentów publicznych podtrzymujących morale społeczeństwa i mobilizujące do czynu patriotycznego. Mimo upływu lat i nieuniknionych zmian społecznych, mimo „innych czasów” mądrość przekazu idei patriotyzmu zachowuje wciąż aktualność. Utwór ukazał się jako tekst otwierający kalendarzyk Komendy Obrońców Polski (KOP) założonej w Lublinie w październiku 1939 roku przez majora Bolesława Studzińskiego, oficera Korpusu Ochrony Pogranicza.
-
„Dekalog Polaka” napisany w 1940 r. przez znaną pisarkę Zofię Kossak-Szczucką to jeden z najważniejszych w czasie okupacji dokumentów publicznych podtrzymujących morale społeczeństwa i mobilizujące do czynu patriotycznego. Mimo upływu lat i nieuniknionych zmian społecznych, mimo „innych czasów” mądrość przekazu idei patriotyzmu zachowuje wciąż aktualność. Utwór ukazał się jako tekst otwierający kalendarzyk Komendy Obrońców Polski (KOP) założonej w Lublinie w październiku 1939 roku przez majora Bolesława Studzińskiego, oficera Korpusu Ochrony Pogranicza.
-
Hymn Polski (Mazurek Dąbrowskiego) – polska pieśń patriotyczna z 1797 roku, od 26 lutego 1927 oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej. Słowa hymnu – nazywanego Pieśnią Legionów Polskich we Włoszech – zostały napisane przez Józefa Wybickiego. Autor melodii, opartej na motywach ludowego mazurka (właściwie mazura) pozostaje nieznany. Pieśń powstała w mieście Reggio nell’Emilia w północnych Włoszech. Hymn Rzeczypospolitej Polskiej powinien być wykonywany lub odtwarzany w sposób zapewniający mu należną cześć i szacunek[33]. W szczególności zabrania się wykonywania hymnu ze zmienioną melodią lub tekstem. Hymn państwowy można wykonywać zgodnych z ustawową wersją melodyczną i jej harmonizacją. Zapisy nutowe oraz dźwiękowy według harmonizacji profesora Kazimierza Sikorskiego dostępne są na stronie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Naruszenie przepisów o hymnie RP stanowi wykroczenie zagrożone karą aresztu albo grzywny. Istnienie ochrony prawnej hymnu wynika bezpośrednio z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (art. 28).
-
Plansza patriotyczno-edukacyjna, kompendium symboli narodowych. Przedstawia historyczny zarys ewolucji polskiego godła, pełny tekst hymnu narodowego (Mazurka Dąbrowskiego), profetyczne przesłanie Cypriana Kamila Norwida wskazujące na znaczenia tradycji w dziejach narodu. Publikację wykonujemy w różnych wielkościach zależnie od potrzeb odbiorcy.
-
Hymn Polski (Mazurek Dąbrowskiego) – polska pieśń patriotyczna z 1797 roku, od 26 lutego 1927 oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej. Słowa hymnu – nazywanego Pieśnią Legionów Polskich we Włoszech – zostały napisane przez Józefa Wybickiego. Autor melodii, opartej na motywach ludowego mazurka (właściwie mazura) pozostaje nieznany. Pieśń powstała w mieście Reggio nell’Emilia w północnych Włoszech. Hymn Rzeczypospolitej Polskiej powinien być wykonywany lub odtwarzany w sposób zapewniający mu należną cześć i szacunek[33]. W szczególności zabrania się wykonywania hymnu ze zmienioną melodią lub tekstem. Hymn państwowy można wykonywać zgodnych z ustawową wersją melodyczną i jej harmonizacją. Zapisy nutowe oraz dźwiękowy według harmonizacji profesora Kazimierza Sikorskiego dostępne są na stronie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Naruszenie przepisów o hymnie RP stanowi wykroczenie zagrożone karą aresztu albo grzywny. Istnienie ochrony prawnej hymnu wynika bezpośrednio z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (art. 28).
-
Wiersz Marii Konopnickiej - Ojczyzna moja, wydany w 1919 roku, w „Śpiewniku historycznym”. Utwór wpisuje się w nurt liryki patriotycznej, która miała podtrzymywać na duchu zniewolony polski naród. Ma formę pieśni i jest wykonywany wokalnie.
-
Codex iuris naturalis – to żartobliwy tekst znany też pod nazwą Racje szefa, stylizowany na zbiór zasad regulujących relacje szef – podwładny. Ubrana w poważną formę publikacja jest rodzajem pastiszu kodeksu praw naturalnych.
-
Przysięga Hipokratesa – przysięga składana przez lekarzy w starożytności, zawierająca podstawy dzisiejszej etyki lekarskiej. Tekst bazuje na naukach Hipokratesa przekazanych jego uczniom z kręgu pitagorejczyków, zaś samo sformułowanie podstawowych zasad etycznych zawodu lekarza przypisuje się Imhotepowi. Hipokrates - lekarz grecki, uchodzący za ojca medycyny i etyki medycznej (460–370 przed Chr.) urodził się w rodzinie lekarskiej Asklepiadów na wyspie Kos na Morzu Egejskim. Żył w okresie największego rozkwitu filozofii greckiej. Za jego życia i wkrótce potem powstały największe syntezy filozoficzne kultury starożytnej, to znaczy filozofia Platona (427–347 przed Chr.) i Arystotelesa (384–322 przed Chr.). Był to również czas rozkwitu nauk m.in. matematyki pitagorejczyków oraz medycyny szkoły hipokratyków.
-
Autorem tekstu piosenki i zawołania „Darz Bór” jest leśnik, inżynier Stanisław Wyrwiński, który napisał go na Walny Zjazd Leśników Wielkopolski i Pomorza w 1920 roku. Autor kierował się chęcią integracji polskich leśników i myśliwych oraz wyeliminowania pozostałych po zaborach pozdrowień obcych naszej tradycji. Zwrot „Darz Bór” szybko przyjął się jako tradycyjna formuła wypowiadana przy powitaniu, rzadziej przy żegnaniu leśników i myśliwych, również jako forma życzeń powodzenia na polowaniu: „niech ci bór darzy, czyli niech cię obdarza, przynosi dary”. Utwór „Darz Bór” do melodii Pierwszej Brygady stał się nieformalnym hymnem polskich leśników i myśliwych. Językoznawcy uważają, że poprawną formą leśnego zawołania jest zapis małą literą - „darzbór”, uzasadniając to gramatyczną konwencją. Jednak część środowiska leśnego i myśliwskiego (Mała Encyklopedia Leśna) wybiera pierwotną formę "Darz Bór!", użytą przez samego twórcę zawołania leśnika Stanisława Wyrwińskiego. Zwolennicy pisowni słowa "Bór" wielką literą i oddzielnie uważają, że nie jest ona przypadkowa, że w ten sposób autor podnosi las do rangi odwiecznego przyrodniczego bytu, obdarzając go respektem i godnością, jako miejsca pracy i pasji. To więcej niż zwykłe słowo – to symbol tradycji i zawodowego braterstwa, który odzwierciedla ducha całej społeczności związanej z leśnictwem i myślistwem. Stanisław Wyrwiński zmarł 28 kwietnia 1956 roku w Krakowie, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim.
-
Zwój przedstawia swoisty dytyramb na cześć notariusza, fragment z książki baronowej Nadine de Rothschild, która pisała książki poświęcone savoir-vivre'owi by podzielić się z czytelnikami ginącą sztuką pięknego życia i dobrych manier.
-
Zgodnie z ustawą z dnia 3 października 1992 r. o przysiędze wojskowej każdy żołnierz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej składa przysięgę wojskową według roty widniejącej na naszej publikacji.
-
Michał jest archaniołem, którego wierni przyzywają w walce przeciw siłom zła. Wierzą, że pomaga odnaleźć wewnętrzne światło. Historycznie jest obrońcą zarówno Izraela, jak i Kościoła katolickiego. Jest patronem policjantów, żołnierzy i małych dzieci, a także opiekuje się pielgrzymami i obcymi ludźmi. Archanioł Michał jest ognistym wojownikiem, Księciem Niebiańskiej Armii, która walczy w imię sprawiedliwości i prawa. Daje wsparcie wszystkim, którzy znajdują się w strasznym ucisku. Michał jest też dawcą cierpliwości i szczęścia. Archanioł Michał patronuje również jednostkom powietrznodesantowym.
-
Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, każdy strażak Państwowej Straży Pożarnej ma obowiązek złożenia ślubowania przed przystąpieniem do służby. Jest to bardzo uroczysty moment w życiu zawodowym, postrzegany jako coś podniosłego, stanowi symbol pełnego włączenia do cieszącej się społecznym uznaniem służby i wzmacnia świadomość własnej tożsamości zawodowej.
-
Łowiectwo jest szczególną dziedziną życia społecznego, która łączy harmonijnie ochronę przyrody ojczystej z polowaniem, posiada walory kulturotwórcze, wychowawcze, rekreacyjne oraz gospodarcze. W historii Polski łowiectwo zajmuje znaczące miejsce, wnosząc wymierny wkład do materialnej i duchowej kultury narodu, co znalazło odzwierciedlenie w sztuce, w tym w literaturze, malarstwie i muzyce, formując trwałe wartości etyczne oraz zwyczaje łowieckie. Współcześni myśliwi wartości te kultywują i wzbogacają. Jednym z podstawowych elementów tradycji łowieckiej jest ślubowanie myśliwego. Ślubowanie wprowadza młodego myśliwego w świat łowiectwa. Po wypowiedzeniu formuły myśliwy wstaje, a przyjmujący ślubowanie podaje mu rękę i wypowiada słowa: - Na chwałę polskiego łowiectwa bądź prawym myśliwym, niech Ci bór darzy! Zebrani na odprawie myśliwi odpowiadają - Darz Bór!, a sygnaliści grają sygnał „Darz Bór”. Po odegraniu sygnału myśliwi nakrywają głowy. Przyjmujący ślubowanie dziękuje opiekunowi za trud poniesiony podczas szkolenia. Ślubujący przyjmuje gratulacje i życzenia kolegów, a następnie wstępuje do szeregu.
-
Łowiectwo jest szczególną dziedziną życia społecznego, która łączy harmonijnie ochronę przyrody ojczystej z polowaniem, posiada walory kulturotwórcze, wychowawcze, rekreacyjne oraz gospodarcze. W historii Polski łowiectwo zajmuje znaczące miejsce, wnosząc wymierny wkład do materialnej i duchowej kultury narodu, co znalazło odzwierciedlenie w sztuce, w tym w literaturze, malarstwie i muzyce, formując trwałe wartości etyczne oraz zwyczaje łowieckie. Współcześni myśliwi wartości te kultywują i wzbogacają. Jednym z podstawowych elementów tradycji łowieckiej jest ślubowanie myśliwego. Ślubowanie wprowadza młodego myśliwego w świat łowiectwa. Po wypowiedzeniu formuły myśliwy wstaje, a przyjmujący ślubowanie podaje mu rękę i wypowiada słowa: - Na chwałę polskiego łowiectwa bądź prawym myśliwym, niech Ci bór darzy! Zebrani na odprawie myśliwi odpowiadają - Darz Bór!, a sygnaliści grają sygnał „Darz Bór”. Po odegraniu sygnału myśliwi nakrywają głowy. Przyjmujący ślubowanie dziękuje opiekunowi za trud poniesiony podczas szkolenia. Ślubujący przyjmuje gratulacje i życzenia kolegów, a następnie wstępuje do szeregu.
-
Rota – wiersz Marii Konopnickiej, a także pieśń hymniczna opublikowana w 1908 r. Utwór powstał w wyniku oburzenia, jakie wywoływały u poetki prześladowania Polaków w zaborze pruskim. Rota miała być wyrazem jej sprzeciwu wobec polityki zaboru. Ten piękny wiersz wraz z muzyką skomponowaną przez Feliksa Nowowiejskiego w styczniu 1910 roku już od ponad stu lat rozgrzewa serca Polaków i jest obecnie chyba najbardziej znanym i najczęściej śpiewanym utworem patriotycznym. Melodia powstała w domu przy ul. Floriańskiej 20 w Krakowie, gdzie mieszkał wówczas Nowowiejski, polski kompozytor pochodzący z zaboru pruskiego, z Warmii. Pieśń została po raz pierwszy publicznie wykonana przez kilkuset chórzystów z terenów objętych zaborami 15 lipca 1910 w czasie uroczystości odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, zorganizowanej w rocznicę 500-lecia zwycięstwa Polski w bitwie pod Grunwaldem. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Rota rozpatrywana była jako potencjalny hymn narodowy.
-
Zwój z wizerunkiem księcia Bolesława Krzywoustego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW KRZYWOUSTY (1086 – 1138) Bolesław III zwany też Krzywoustym objął samodzielną władzę po śmierci ojca Władysława Hermana i wojnie z bratem Zbigniewem. W obronie Zbigniewa wystąpił cesarz niemiecki Henryk V, dokonując w 1109 r. nieudanego najazdu na Polskę. W latach 1119-1122 Bolesław odzyskał kontrolę nad terenami Pomorza Gdańskiego i Zachodniego. Krzywousty szczególnie zasłynął za sprawą swojego testamentu, regulującego zasady dziedziczenia polskiego tronu, który zapoczątkował rozbicie dzielnicowe Polski.
-
Zwój z wizerunkiem króla Bolesława Śmiałego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW II ŚMIAŁY (1042 -1082) Syn Odnowiciela, książę a od 1076 do 1079 król Polski. W polityce nawiązywał do tradycji pradziada Bolesława Chrobrego. Kres jego stosunkowo dobrym rządom przyniosło zamordowanie biskupa krakowskiego Stanisława, który według części historyków brał udział w spisku przeciw osobie monarchy. Po śmierci Stanisława przeciw Bolesławowi wybuchło powstanie, które zmusiło go do emigracji, z której już nie powrócił do kraju.
-
Zwój z wizerunkiem króla Bolesława Chrobrego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michnę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW CHROBRY (967 - 1025) Syn Mieszka I, pierwszy koronowany król Polski. Był sojusznikiem cesarza Ottona III, którego gościł w 1000 roku w Gnieźnie. Prowadził zwycięskie wojny o Milsko i Łużyce. Organizował wyprawy misyjne na Kijów. Osadził na ruskim tronie swego zięcia Świętopełka a także odzyskał, zajęte wcześniej przez kijowskiego księcia Włodzimierza, Grody Czerwieńskie przyłączając je do swojego państwa. Historycy coraz częściej dodają do jego imienia słowo „Wielki”.
Więcej informacji? Zadzwoń: +48 501 69 59 69
