-
Zwój z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego utrzymany w konwencji objawienia świętej Faustyny, namalowany przez plastyka Marka Michnę. Pierwszy wizerunek Chrystusa Miłosiernego namalował Eugeniusz Kazimirowski w 1934 na polecenie samego Jezusa dane siostrze Faustynie Kowalskiej – według wskazówek świętej Faustyny. Najbardziej znaną wersją jest obraz Adolfa Hyły z 1944. Obraz przedstawia wizerunek Chrystusa zmartwychwstałego, który udziela ludzkości łask wysłużonych na krzyżu. Występuje też pod nazwami Jezu ufam Tobie oraz Obraz Miłosierdzia Bożego. Na obrazie przedstawiony jest Jezus ubrany w białą szatę. Stojąc, unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, lewą ręką wskazuje na swoje serce, z którego wychodzą promienie: jasny blady i czerwony. Ten pierwszy symbolizuje wodę usprawiedliwiającą duszę, czerwony zaś to krew, która jest życiem dusz (obie miały wytrysnąć z przebitego na krzyżu boku Jezusa).
-
Zwój z modlitwą Ojcze nasz zwaną też Modlitwą Pańską (łac. Oratio Dominica, Pater Noster) w języku polskim i łacińskim. Jest to najstarsza, a zarazem najważniejsza modlitwa chrześcijan, którą Jezus Chrystus przekazał swoim uczniom. Modlitw chwaląc wspaniałość Boga, ma jednocześnie formę błagalną. Według Ojców Kościoła stanowi wzór modlitwy chrześcijańskiej.
-
Zwój z modlitwą Ojcze nasz zwaną też Modlitwą Pańską (łac. Oratio Dominica, Pater Noster) w języku polskim i łacińskim. Jest to najstarsza, a zarazem najważniejsza modlitwa chrześcijan, którą Jezus Chrystus przekazał swoim uczniom. Modlitw chwaląc wspaniałość Boga, ma jednocześnie formę błagalną. Według Ojców Kościoła stanowi wzór modlitwy chrześcijańskiej.
-
Wiersz Marii Konopnickiej - Ojczyzna moja, wydany w 1919 roku, w „Śpiewniku historycznym”. Utwór wpisuje się w nurt liryki patriotycznej, która miała podtrzymywać na duchu zniewolony polski naród. Ma formę pieśni i jest wykonywany wokalnie.
-
Pamiątkowa kopia pierwszej strony aktu podpisanego podczas uroczystości połączenia Górnego Śląska z Polską, która odbyła się 16 VII w katowickim parku im. T. Kościuszki z udziałem delegacji władz państwowych i miejscowego społeczeństwa. 20 X 1921, po plebiscycie i trzech kolejnych powstaniach, wielkie mocarstwa podjęły decyzję o podziale Górnego Śląska na część polską i niemiecką. Akt podpisało ponad 100 osób. Widnieją pod nim m.in. podpisy następujących osób: Wojciech Trąmpczyński – marszałek Sejmu Ustawodawczego, generał Stanisław Szeptycki – dowódca wojsk polskich wkraczających na Górny Śląsk, generał Kazimierz Horoszkiewicz – dowódca 23. Dywizji Piechoty, dr Jerzy Buzek – radca Prezydium Rady Ministrów, Stanisław Gall – biskup polowy wojska polskiego, Józef Rymer – wojewoda śląski, Zygmunt Żurawski – wicewojewoda śląski, Konstanty Wolny – adwokat, przyszły marszałek Sejmu Śląskiego.