-
Michał jest archaniołem, którego wierni przyzywają w walce przeciw siłom zła. Wierzą, że pomaga odnaleźć wewnętrzne światło. Historycznie jest obrońcą zarówno Izraela, jak i Kościoła katolickiego. Jest patronem policjantów, żołnierzy i małych dzieci, a także opiekuje się pielgrzymami i obcymi ludźmi. Archanioł Michał jest ognistym wojownikiem, Księciem Niebiańskiej Armii, która walczy w imię sprawiedliwości i prawa. Daje wsparcie wszystkim, którzy znajdują się w strasznym ucisku. Michał jest też dawcą cierpliwości i szczęścia. Archanioł Michał patronuje również jednostkom powietrznodesantowym.
-
Łowiectwo jest szczególną dziedziną życia społecznego, która łączy harmonijnie ochronę przyrody ojczystej z polowaniem, posiada walory kulturotwórcze, wychowawcze, rekreacyjne oraz gospodarcze. W historii Polski łowiectwo zajmuje znaczące miejsce, wnosząc wymierny wkład do materialnej i duchowej kultury narodu, co znalazło odzwierciedlenie w sztuce, w tym w literaturze, malarstwie i muzyce, formując trwałe wartości etyczne oraz zwyczaje łowieckie. Współcześni myśliwi wartości te kultywują i wzbogacają. Jednym z podstawowych elementów tradycji łowieckiej jest ślubowanie myśliwego. Ślubowanie wprowadza młodego myśliwego w świat łowiectwa. Po wypowiedzeniu formuły myśliwy wstaje, a przyjmujący ślubowanie podaje mu rękę i wypowiada słowa: - Na chwałę polskiego łowiectwa bądź prawym myśliwym, niech Ci bór darzy! Zebrani na odprawie myśliwi odpowiadają - Darz Bór!, a sygnaliści grają sygnał „Darz Bór”. Po odegraniu sygnału myśliwi nakrywają głowy. Przyjmujący ślubowanie dziękuje opiekunowi za trud poniesiony podczas szkolenia. Ślubujący przyjmuje gratulacje i życzenia kolegów, a następnie wstępuje do szeregu.
-
Łowiectwo jest szczególną dziedziną życia społecznego, która łączy harmonijnie ochronę przyrody ojczystej z polowaniem, posiada walory kulturotwórcze, wychowawcze, rekreacyjne oraz gospodarcze. W historii Polski łowiectwo zajmuje znaczące miejsce, wnosząc wymierny wkład do materialnej i duchowej kultury narodu, co znalazło odzwierciedlenie w sztuce, w tym w literaturze, malarstwie i muzyce, formując trwałe wartości etyczne oraz zwyczaje łowieckie. Współcześni myśliwi wartości te kultywują i wzbogacają. Jednym z podstawowych elementów tradycji łowieckiej jest ślubowanie myśliwego. Ślubowanie wprowadza młodego myśliwego w świat łowiectwa. Po wypowiedzeniu formuły myśliwy wstaje, a przyjmujący ślubowanie podaje mu rękę i wypowiada słowa: - Na chwałę polskiego łowiectwa bądź prawym myśliwym, niech Ci bór darzy! Zebrani na odprawie myśliwi odpowiadają - Darz Bór!, a sygnaliści grają sygnał „Darz Bór”. Po odegraniu sygnału myśliwi nakrywają głowy. Przyjmujący ślubowanie dziękuje opiekunowi za trud poniesiony podczas szkolenia. Ślubujący przyjmuje gratulacje i życzenia kolegów, a następnie wstępuje do szeregu.
-
Rota – wiersz Marii Konopnickiej, a także pieśń hymniczna opublikowany w 1908 r. Rota powstała w wyniku oburzenia, jakie wywoływały u poetki prześladowania Polaków w zaborze pruskim. Miała być wyrazem jej sprzeciwu wobec polityki zaboru. Ten piękny wiersz wraz z muzyką skomponowaną przez Feliksa Nowowiejskiego w styczniu 1910 roku już od ponad stu lat rozgrzewa serca Polaków i jest obecnie chyba najbardziej znanym i najczęściej śpiewanym utworem patriotycznym. Melodia powstała w domu przy ul. Floriańskiej 20 w Krakowie, gdzie mieszkał wówczas Nowowiejski, polski kompozytor pochodzący z zaboru pruskiego, z Warmii. Pieśń została po raz pierwszy publicznie wykonana przez kilkuset chórzystów z terenów objętych zaborami 15 lipca 1910 w czasie uroczystości odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, zorganizowanej w rocznicę 500-lecia zwycięstwa Polski w bitwie pod Grunwaldem. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Rota rozpatrywana była jako potencjalny hymn narodowy.
-
Zwój z wizerunkiem króla Jana III Sobieskiego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW KEDZIERZAWY (1121 – 1175) Bolesław IV – książę na Mazowszu, w Krakowie, na Kujawach, Gnieźnie, Kaliszu i w Sandomierzu. Po wygnaniu starszego brata Władysława, książę zwierzchni Polski (lata 1146 -1173). Chociaż był Princepsem, jego rządy nie wykraczały poza należną mu dzielnicę. Za jego panowania Polska straciła Pomorze, a proces rozbicia państwa uległ utrwaleniu. Po śmierci Wygnańca (1159 r.), w akcie łaski Bolesław przekazał jego synom we władanie Śląsk. Był władcą pozbawionym większego talentu politycznego i militarnego.
-
Zwój z wizerunkiem księcia Bolesława Krzywoustego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW KRZYWOUSTY (1086 – 1138) Bolesław III zwany też Krzywoustym objął samodzielną władzę po śmierci ojca Władysława Hermana i wojnie z bratem Zbigniewem. W obronie Zbigniewa wystąpił cesarz niemiecki Henryk V, dokonując w 1109 r. nieudanego najazdu na Polskę. W latach 1119-1122 Bolesław odzyskał kontrolę nad terenami Pomorza Gdańskiego i Zachodniego. Krzywousty szczególnie zasłynął za sprawą swojego testamentu, regulującego zasady dziedziczenia polskiego tronu, który zapoczątkował rozbicie dzielnicowe Polski.
-
Zwój z wizerunkiem króla Bolesława Śmiałego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW II ŚMIAŁY (1042 -1082) Syn Odnowiciela, książę a od 1076 do 1079 król Polski. W polityce nawiązywał do tradycji pradziada Bolesława Chrobrego. Kres jego stosunkowo dobrym rządom przyniosło zamordowanie biskupa krakowskiego Stanisława, który według części historyków brał udział w spisku przeciw osobie monarchy. Po śmierci Stanisława przeciw Bolesławowi wybuchło powstanie, które zmusiło go do emigracji, z której już nie powrócił do kraju.
-
Zwój z wizerunkiem króla Bolesława Chrobrego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW CHROBRY (967 - 1025) Syn Mieszka I, pierwszy koronowany król Polski. Był sojusznikiem cesarza Ottona III, którego gościł w 1000 roku w Gnieźnie. Prowadził zwycięskie wojny o Milsko i Łużyce. Organizował wyprawy misyjne na Kijów. Osadził na ruskim tronie swego zięcia Świętopełka a także odzyskał, zajęte wcześniej przez kijowskiego księcia Włodzimierza, Grody Czerwieńskie przyłączając je do swojego państwa. Historycy coraz częściej dodają do jego imienia słowo „Wielki”.
-
Zwój z wizerunkiem króla Augusta III Sasa, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.AUGUST III SAS (1696 – 1763)Objęcie tronu przy pomocy wojsk Rosji nie przyniosło Augustowi III popularności. Traktowany był on z ostentacyjną nieufnością, sam zaczął podobnie traktować swoich polskich poddanych. Za panowania Augusta III nastąpił całkowity upadek znaczenia politycznego Polski, dalsze ograniczenie jej suwerenności, wzrost wewnętrznej anarchii, roli koterii magnackich, faworytów i ministrów saskich. Panowania Sasów na tronie Polski cechują liczne osiągnięcia gospodarcze i kulturalne, lecz generalne niepowodzenia w polityce.
-
Zwój z wizerunkiem króla Augusta II Mocnego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.AUGUST II MOCNY (1670 – 1733)Fryderyk August Wettin był pierwszym na tronie polskim przedstawicielem rządzącej w Saksonii dynastii Wettynów. Wstąpił na tron Polski jako August II zyskując sobie dyskusyjny dziś przydomek „Mocny”. Bilans jego rządów w Saksonii (od 1694 r.) był pomyślny, o wiele gorzej wypada ocena jego dokonań w Polsce. Mimo sukcesów na polu gospodarki i myśli ekonomicznej oraz rozwoju kultury, wciągnął Polskę w przegrane wojny i niekorzystne zależności polityczne, osłabiając jej siłę i znaczenie na arenie międzynarodowej.
-
Zwój z wizerunkiem króla Aleksandra Jagiellończyka, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.ALEKSANDER JAGIELLOŃCZYK (1461 –1506)Czwarty syn Kazimierza Jagiellończyka, wielki książę litewski, ostatni król polskiego średniowiecza, od 1501 r. król Polski, wychowany przez Jana Długosza. Za jego panowania na sejmie radomskim w 1505 r. Uchwalono konstytucję Nihil novi, która dawała przewagę szlacheckiej izbie poselskiej nad senatem. Tym samym Polska rozpoczęła transformację w kierunku ustroju pełnej monarchii stanowej i przyszłej demokracji szlacheckiej.
-
Zwój z wizerunkiem księcia Bolesława V Wstydliwego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. BOLESŁAW V WSTYDLIWY (1226–1279) Syn i bezpośredni dziedzic Leszka Białego. Po latach emigracji stoczył bój z Konradem Mazowieckim o należne mu ziemie. Po odniesieniu zwycięstwa Bolesław zaczął się tytułować księciem krakowsko-sandomierskim. Objął większość ziem swej ojcowizny. Był niezwykle religijny. Szczodrze obdarzał rozwijające się wówczas domy zakonne. Jego żoną była święta Kinga.
-
Zwój z wizerunkiem księcia warszawskiego Ferdynanda Augusta, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret nawiązuje stylistycznie do cyklu rysunków Poczet królów i książąt polskich Jana Matejki w którym artysta nie umieścił wizerunku tego księcia. FRYDERYK AUGUST I (1750 – 1827) Fryderyk August I był synem Fryderyka Krystiana Wettina i wnukiem króla polskiego Augusta III Sasa. Panował jako elektor saski w latach 1763 -1806, król saski (Fryderyk August I) w latach 1806-1827. W wyniku unii personalnej ustanowionej przez Konstytucję Księstwa Warszawskiego z 22 VII 1807 r. między Księstwem a Saksonią, jako Fryderyk August III sprawował urząd księcia warszawskiego w latach 1807-1815. W wyniku postanowień kongresu wiedeńskiego z 1815 r. musiał zrzec się tytułu księcia warszawskiego.
-
Zwój z wizerunkiem księcia Henryka Brodatego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę. HENRYK BRODATY (1165–1238) Henryk Brodaty był wnukiem Władysława Wygnańca, dziedziczny książę wrocławski a od 1232 r.- krakowski. Władał Śląskiem, Ziemią Lubuską, połową Wielkopolski, ziemią krakowską i sandomierską oraz księstwem opolskim, słowem ponad jedną trzecią historycznych ziem polskich, co czyniło go najpotężniejszym wówczas polskim księciem dzielnicowym.
-
Zwój z wizerunkiem księcia Henryka IV Probusa, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret nawiązuje stylistycznie do cyklu rysunków Poczet królów i książąt polskich Jana Matejki w którym artysta nie umieścił wizerunku księcia Probusa. HENRYK IV PROBUS (1257–1290) Wnuk Henryka Pobożnego. Toczył krwawe wojny z sąsiadami, innymi książętami śląskimi. Dokonał konfiskaty dóbr biskupich w Nysie i Otmuchowie. Zwalczał wszelką opozycję wobec swoich rządów. Po śmierci Leszka Czarnego Henryk wstąpił jako jego następca na tron krakowski. Do papieża wysłał poselstwo z prośbą o przywrócenie królestwa w Krakowie. Zmarł jednak wkrótce 24 czerwca 1290 r. we Wrocławiu, prawdopodobnie otruty.
-
Zwój z wizerunkiem księcia Henryka Pobożnego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret nawiązuje stylistycznie do cyklu rysunków Poczet królów i książąt polskich Jana Matejki w którym artysta nie umieścił wizerunku tego księcia. HENRYK POBOŻNY (1196–1241) Po śmierci ojca, Henryka Brodatego objął w 1238 r. rządy nad potężną dzielnicą, obejmującą jedną trzecią historycznych ziem polskich Jego umiejętne posunięcia polityczne, zapowiadające przezwyciężenie rozbicia dzielnicowego zostały brutalnie przerwane najazdem mongolskim na Polskę i Węgry. Henryk Pobożny poległ 9 IV1241 r. pod Legnicą w bitwie przeciw Tatarom.
-
Zwój z wizerunkiem króla Henryka Walezego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.HENRYK WALEZYSyn króla Francji Henryka II i Katarzyny Medycejskiej. Wybrany na króla Polski 5 IV1573 r. w pierwszej w dziejach Rzeczpospolitej wolnej elekcji. Wraz z matką był inicjatorem rzezi hugenotów w noc św. Bartłomieja. W czerwcu 1574 r. Henryk na wieść o śmierci brata, ówczesnego króla Francji, potajemnie opuścił Wawel i powrócił do Paryża. Polscy poddani podejmują decyzję o jego detronizacji. Ucieczka Henryka potwierdziła wadliwość systemu wolnej elekcji.
-
Zwój z wizerunkiem króla Jana III Sobieskiego, namalowany akwarelą przez plastyka naszego wydawnictwa Marka Michę. Portret jest kolorową interpretacją rysunków z cyklu Poczet królów i książąt polskich wykonanych ołówkiem przez Jana Matejkę.JAN SOBIESKI (1629 – 1696)Pochodził z rodziny magnackiej. W 1674 r. Szlachta wybrała go królem. Jan III Sobieski był wybitnym dowódcą który odniósł jedne z największych sukcesów militarnych polskiego oręża między innymi bitwa pod Chocimiem (1673 r.) i słynna odsiecz Wiedeńska (1683 r.). Był też wielkim mecenasem kultury i sztuki. Z drugiej strony niewiele uczynił w kwestiach polityki zagranicznej, wewnętrznej i gospodarki. Nie powstrzymał negatywnych procesów z coraz większą prędkością rozkładających państwo polskie.
-
Dekalog (Dziesięć przykazań) jest wyrazem podstawowych powinności człowieka względem Boga i względem bliźniego, objawia w swojej istotnej treści poważne zobowiązania. Są one ze swojej natury niezmienne i obowiązują zawsze i wszędzie. Nikt nie może od nich dyspensować. Dziesięć przykazań wyrył Bóg w sercu człowieka.
-
Stylizowany zwód przedstawiający główne-nowe przykazanie Chrystusa wraz z Dekalogiem.